Ons lewe in Venda

Daar gingen we dan.. Maandagochtend om 8 uur vertrokken we richting Venda/Elim. Eerst nog even langs de supermarkt om nog wat eten en drinken voor onderweg te halen, daarna nog even tanken en toen waren we er echt klaar voor. Een rit van ruim 4 uur met een zieke Astrid op de achterbank. We hadden afgesproken met de directrice van onze stageschool in Elim dat we rond 1 uur bij Elim Hospital zouden zijn, dan zou iemand ons daar komen halen.
Iets later dan gepland reden we Elim binnen en waren we allemaal druk opzoek naar de afgesproken plek. Ondertussen werden we door iedereen aangestaard, want blanke mensen zien ze daar niet zo vaak. We hadden het ziekenhuis gelukkig snel gevonden. We wisten alleen niet of er al iemand voor ons was, dus nog maar een keer bellen. Nu vertelde de directrice dat we naar het tankstation moesten rijden en dat ze iemand zou sturen die ons kwam halen. We wisten niet welk tankstation ze bedoelde, dus we reden maar gewoon naar een tankstation, waar we onze auto parkeerde. Al snel stopte er een man in een auto naast ons vertelde dat we hem moesten volgen.
Toen we na een stukje rijden bij de school aankwamen, hadden we ook daar veel bekijks van alle kinderen. Daar hebben we de directrice even gesproken en daar werd ons verteld hoe laat we de volgende dag werden verwacht op stage. We werden daarna snel naar ons gastgezin gebracht zodat we konden ‘uitrusten’. Binnen zat ‘oma’ al op ons te wachten en we kregen allemaal een dikke knuffel en een kus op de wang. Na even met elkaar gesproken te hebben, werden we naar het huisje aan de andere kant van het erf gebracht. Daar zouden we de komende tijd gaan doorbrengen. Onze kamer moest nog klaargemaakt worden, matras en boxspring werden de kamer binnen gebracht en snel werd ons bed opgemaakt. We moesten een tweepersoonsbed met z’n drieën delen.
Onze ‘mama’ was rond half 3, toen we het huisje net binnen kwamen, al druk bezig met het eten koken. Rond 6 uur was dit klaar, de messen en vorken werden tevoorschijn gehaald en toen mochten we genieten van rijst, kip, salade, aardappelsalade en een heerlijke Afrikaanse saus. Het was heerlijk, maar ik begreep niet zo goed waarom ze zo lang bezig was met het eten koken.

Op school aangekomen, overlegde we met de directrice wat we vandaag konden gaan doen. Na een kort overleg en een voorstelrondje aan de leerkrachten van graad 1,2,3 mochten we deze dag in deze graden meelopen. Ik begon in graad 2, die bestaat uit 39 kinderen. Er is bijna geen ruimte om langs te lopen en het lokaal is erg gehorig, maar de kinderen vonden het erg interessant. Ik werd meteen aan het werk gezet, twee grote stapels werden bij mij neergezet en ik mocht beginnen met nakijken. Het viel me al meteen op dat de leerkracht de kinderen veel laat herhalen van wat zij zegt. De kinderen moeten dit soms wel drie keer na zeggen, voordat de leerkracht verder gaat met de les.
Na de pauze bezocht ik graad 3, dit waren nu twee klassen omdat een leerkracht afwezig was. Er zaten nu dus 50 kinderen in een lokaal, hier was echt geen ruimte om door de klas te lopen. Na een tijdje geluisterd te hebben naar de leerkracht vroeg hij mij of ik de kinderen niet iets kon vertellen over de gevaren van droogte. Ehm.. oke, daar stond ik dan heel erg onverwachts voor een klas met 50 kinderen. Gelukkig kon ik er nog aardig wat over vertellen. Na de tweede pauze ben ik naar graad 1 gegaan. De juf verwachtte dat ik een Bijbelverhaal zou vertellen aan de kinderen, ze zou wel even een Bijbel voor mij zoeken en dan kon ik het de kinderen wel vertellen. Gelukkig kon ze geen Bijbel vinden en werden de kinderen met iets anders aan het werk gezet.
Woensdag ging ik mijn haren wassen. Dat is hier een hele onderneming, want ze hebben geen douchekop en geen warm water. Er werden dus elke ochtend twee enorme pannen met water gekookt, zodat iedereen zich kon wassen. Met een klein maatbeker moesten we onze haren wassen. Voor de helft vullen met kokend heet water, bijvullen met koud water en over je hoofd gieten. We hebben hier ook een heel mooi filmpje van gemaakt, die jullie vast wel zullen zien als we weer terug in Nederland zijn.
Op stage bezochten we alle drie dezelfde klassen. We begonnen in graad 4 en daarna hebben we graad 6 bezocht. Hier werden we niet aan het werk gezet en verwachtte de leerkrachten ook niet van ons dat we meteen les zouden geven. We konden zo vooral even de lessen, leerkrachten en leerlingen observeren. Na de middag pauze ben ik naar graad r gegaan. De kinderen moesten daar een half uur lang liedjes voor mij zingen van de leerkracht, wat meer leek op schreeuwen dan op zingen. Daarna kregen de kinderen middageten van school, omdat ze vaak niet genoeg meekrijgen en soms erg lang op het busje moeten wachten.

Ik merk dat ik al veel heb verteld over de eerste drie dagen, dus ik ga proberen om de komende dagen iets korter te beschrijven en alle andere dingen vertel ik dan wel als ik weer terug in Nederland ben ;)
Het onderwijs op deze school is echt heel anders dan in Nederland. Dit viel me ook heel erg op bij de kleuters. In Nederland leren de kinderen door middel van spelen. Hier wordt gewoon lesgegeven, zoals je een les in groep 4 les geeft. Het is hier ook heel normaal om je telefoon op te nemen tijdens de les of om de kinderen een uur te laten wachten, omdat hun werkboeken nog niet klaar zijn. Ook overschrijven van het bord en herhalen doen ze hier heel erg veel.
Als een kind iets goeds gedaan heeft of een goed antwoord gegeven heeft, wordt hier ook veel aandacht aangegeven. De kinderen klappen allemaal en bij de kleuters wordt er zelfs een liedje voor je gezongen. De kinderen kennen mijn naam allemaal erg goed. Linda is hier ook een gebruikte naam, terwijl Astrid en Kylie namen zijn die sommige kinderen niet eens kunnen uitspreken. Als we over het plein lopen, wordt er dan ook de hele tijd ‘mam Linda’ geroepen. De kinderen vinden het allemaal geweldig dat we er zijn. Elke pauze hangen ze om ons heen en ook wanneer we weg gaan wil iedereen een high five geven of een knuffel.
Een aantal kinderen vonden het ook erg raar dat wij blank zijn. Een meisje vertelde dat ze dacht dat ze ziek kon worden wanneer ze een blanke aan zou raken. Gelukkig niet!
Onze haren vonden ze ook allemaal erg interessant. Zijn dat je eigen haren? En iedereen moet natuurlijk even voelen, want het is heel anders dan hun eigen haar.
Zelfs de kinderen uit graad 8 en 9 (tweede en derde klas) vonden ons erg interessant. Wanneer komen jullie naar onze klas? Waar komen jullie vandaan? Hoe oud zijn jullie? Hebben jullie een vriendje?

Op stage heb ik verschillende lessen gegeven. Samen met Astrid en Kylie hebben we graad 2 ‘dit is de dag’ aangeleerd aan de kinderen en ik moet zeggen dat hun Nederlands best goed klinkt.
De tweede maandag hebben we samen de opening van de school gedaan. Graad 0 tot 7 stonden allemaal bij elkaar en wij gingen het verhaal van Zacheüs verteld. Kylie vertelde het verhaal, terwijl Astrid en ik het na gingen spelen. Graad 2 ging ook samen met ons ‘dit is de dag’ zingen, waarna we aan de andere klassen hebben beloofd om het hen ook te leren.
Verder zijn we bezig geweest met ons wiskunde onderzoek en heb ik nog een aantal Bijbelverhalen verteld bij graad r.
Op onze laatste stage dag zijn we langs alle klassen geweest om afscheid te nemen en het lied aan te leren.
Ik hoop dat jullie het nog interessant vinden, want ik heb nog zoveel meer te vertellen. Over stage heb ik nu al aardig wat verteld, maar ik ga nu nog wat vertellen over ons gezin.
We leefden in een heel klein huisje, een kleine keuken, badkamer, slaapkamer voor ouders en hun twee kinderen (die op de grond moeten slapen) een gastkamer voor ons en een woonkamer. Het is raar om te zien dat ze hun geld zo anders besteden. Zoals ik al vertelde hebben ze dus geen douchekop en geen warm water, maar ze hebben wel een luxe tv en enorme geluidsinstallatie.
Zo konden we dus wel regelmatig een film kijken als er niet zoveel te doen was.
De vader in het gezin (Bornwise) houdt niet van het ‘luxe’ eten en eet alleen pap, dit is een dikke prut van maïs pitten wat ze eten met een stuk vlees.
Toen wij pannenkoeken gingen bakken voor de familie wilde hij dit eigenlijk niet eten, omdat dit ‘luxe’ eten is. Maar uiteindelijk heeft hij er toch een gegeten waar we bacon op gedaan hadden. Achteraf bleek hij het heerlijk te vinden en wilde hij er eigenlijk nog een, maar wilde dit zelf niet aan ons vragen.
Ze hadden twee kinderen een jongentje van 4 jaar oud en een meisje van 2 jaar. Hun nichtje van 2 jaar kwam ook regelmatig over de vloer, want die woont met haar moeder bij ‘oma’ in het huis ernaast. Hun kinderen konden in het begin niet zo goed met ons communiceren, maar toen we weg gingen sprak hun zoontje echt super goed Engels. Echt leuk om te zien hoe snel hij dit allemaal leert.
We hebben zaterdag een gezellige dag gehad in Bubha, dat is een rustige plek waar je kunt zwemmen en braaien. Maar daar zal ik nu niet te veel over vertellen.
Zondag zijn we nog naar een kerkdienst geweest aan de overkant van hun huis. Dit was een dienst waar ontzettend veel werd gezongen en gedanst. In Nederland beginnen we soms al met klagen wanneer de kerkdienst langer dan vijf kwartier duurt. Hier duurt de dienst gewoon drie uur!
We moesten gaan staan toen we werden welkom geheten, zodat iedereen ons kon zien. En daarna kregen we allemaal een blikje drinken. :p
Het was erg interessant om een keer mee te maken, maar het is niet mijn ding.

Ik merk dat ik nu al ZO veel heb verteld en ik wil ook nog zoveel vertellen, maar ik laat het maar even zo. Anders ben ik morgen nog niet klaar met typen en heb ik straks thuis niets meer te vertellen :p