We zijn aangekomen!
Door: Linda van Middelkoop
Blijf op de hoogte en volg Linda
03 September 2014 | Zuid-Afrika, Pretoria
Daar gingen we dan... Samen met papa, mama en oma in de auto op weg naar Brussel.
Mijn ouders vonden me behoorlijk stil in de auto, dat was ik ook wel. Met mijn gedachten zat ik eigenlijk al in Afrika, al had ik geen idee van wat ik me ervan moest voorstellen. Wat er van ons verwacht zou worden en wat we allemaal gingen doen wisten we allemaal nog niet. Kylie en Astrid waren al lang op het vliegveld toen ook ik aankwam, met de nummers van onze tickets, al bleken we deze ineens niet nodig te hebben… Eerst maar gelijk inchecken en de koffers afgeven, in de hoop dat we ze in Johannesburg weer tegen zouden komen. De koffers stonden op de band en we hadden onze instapkaarten in onze hand, het was nu toch echt tijd om afscheid te nemen. Het voelde heel raar, voor ons begint een heel avontuur, maar onze familie en vrienden blijven achter in Nederland. Het was voor hun volgens mij best lastig om afscheid te nemen.
En toen op weg naar de gate. Nog een paar keer achterom kijken om toch nog een keer te zwaaien, tot we uit het zicht waren en door de paspoortencontrole moesten.
Ons vliegtuig had een half uur vertraging, wat voor mij geen probleem was, want dat betekende dat we minder lang in Cairo moesten wachten . Maar wat hebben we gelachen, om de blunders die we maakten in het vliegtuig en onze prachtige selfies in en met het vliegtuig. De eerste vlucht was eigenlijk zo voorbij, voordat ik het wist zaten we alweer te wachten op het andere vliegtuig en lieten we onze ouders even weten dat we veilig waren aangekomen in Cairo. Ook op dat vliegveld hebben we veel kunnen lachen, de mensen daar hebben volgens mij nog nooit blond gezien, want door iedereen die daar was werden we aangestaard. Kylie en Astrid hebben ook echt super blond haar, dus dat valt daar natuurlijk lekker op.
Na een lange vlucht, weinig slaap en veel pijn waren we eindelijk geland in Johannesburg! Door de douane, op naar de koffers in de hoop dat ze waren aangekomen. Gelukkig bleek al snel dat al onze koffers Afrika ook hadden bereikt!
We werden opgehaald door de nicht van Astrid, die met ons wat boodschappen gedaan heeft en ons daarna bij het huisje heeft gebracht. We werden echt super leuk ontvangen door de mensen bij het huisje. Ze zijn hier allemaal zo aardig en gastvrij. We waren erg moe van de reis en wilde vroeg gaan slapen, maar door de gezelligheid werd het toch later dan we eerst hadden gedacht.
Vandaag ben ik naar de basisschool geweest. Ik mag straks zelf kiezen in welke klas ik kom, omdat ik daar de enige student ben. Daarom heb ik vandaag in alle klassen gekeken, naar verschillende lessen. De kinderen allemaal in een schooluniform en de meeste kinderen liepen op blote voeten, dat mogen de kinderen in de zomer. De meeste leerkrachten kan ik goed verstaan, maar sommige kinderen praten gewoon zo snel, dat ik er echt niks van begrijp.
Ik ben me er nog steeds niet zo bewust van hoelang drie maanden eigenlijk zijn. Drie maanden lang, geen broertjes en zus die je dansend wakker maken in je slaapkamer, geen gezellige dates met vrienden en vriendinnen, niet gezellig beneden zitten bij mijn ouders in de woonkamer, geen kinderactiviteiten in de kerk, drie maanden lang niet oppassen op mijn leuke oppaskinderen, drie maanden lang mijn leuke paardrijles van maandagavond missen, mijn leuke bios-dates met Anne Loes of met mijn zus, geen bezoekjes van mijn oma, tantes, oom, neefje of nichtjes en natuurlijk alle andere dingen die ik ontzettend veel ga missen.
Maar ik krijg er wel super veel andere dingen voor terug. Ik ga ondanks al deze dingen die ik moet gaan missen, toch enorm genieten!
Mijn ouders vonden me behoorlijk stil in de auto, dat was ik ook wel. Met mijn gedachten zat ik eigenlijk al in Afrika, al had ik geen idee van wat ik me ervan moest voorstellen. Wat er van ons verwacht zou worden en wat we allemaal gingen doen wisten we allemaal nog niet. Kylie en Astrid waren al lang op het vliegveld toen ook ik aankwam, met de nummers van onze tickets, al bleken we deze ineens niet nodig te hebben… Eerst maar gelijk inchecken en de koffers afgeven, in de hoop dat we ze in Johannesburg weer tegen zouden komen. De koffers stonden op de band en we hadden onze instapkaarten in onze hand, het was nu toch echt tijd om afscheid te nemen. Het voelde heel raar, voor ons begint een heel avontuur, maar onze familie en vrienden blijven achter in Nederland. Het was voor hun volgens mij best lastig om afscheid te nemen.
En toen op weg naar de gate. Nog een paar keer achterom kijken om toch nog een keer te zwaaien, tot we uit het zicht waren en door de paspoortencontrole moesten.
Ons vliegtuig had een half uur vertraging, wat voor mij geen probleem was, want dat betekende dat we minder lang in Cairo moesten wachten . Maar wat hebben we gelachen, om de blunders die we maakten in het vliegtuig en onze prachtige selfies in en met het vliegtuig. De eerste vlucht was eigenlijk zo voorbij, voordat ik het wist zaten we alweer te wachten op het andere vliegtuig en lieten we onze ouders even weten dat we veilig waren aangekomen in Cairo. Ook op dat vliegveld hebben we veel kunnen lachen, de mensen daar hebben volgens mij nog nooit blond gezien, want door iedereen die daar was werden we aangestaard. Kylie en Astrid hebben ook echt super blond haar, dus dat valt daar natuurlijk lekker op.
Na een lange vlucht, weinig slaap en veel pijn waren we eindelijk geland in Johannesburg! Door de douane, op naar de koffers in de hoop dat ze waren aangekomen. Gelukkig bleek al snel dat al onze koffers Afrika ook hadden bereikt!
We werden opgehaald door de nicht van Astrid, die met ons wat boodschappen gedaan heeft en ons daarna bij het huisje heeft gebracht. We werden echt super leuk ontvangen door de mensen bij het huisje. Ze zijn hier allemaal zo aardig en gastvrij. We waren erg moe van de reis en wilde vroeg gaan slapen, maar door de gezelligheid werd het toch later dan we eerst hadden gedacht.
Vandaag ben ik naar de basisschool geweest. Ik mag straks zelf kiezen in welke klas ik kom, omdat ik daar de enige student ben. Daarom heb ik vandaag in alle klassen gekeken, naar verschillende lessen. De kinderen allemaal in een schooluniform en de meeste kinderen liepen op blote voeten, dat mogen de kinderen in de zomer. De meeste leerkrachten kan ik goed verstaan, maar sommige kinderen praten gewoon zo snel, dat ik er echt niks van begrijp.
Ik ben me er nog steeds niet zo bewust van hoelang drie maanden eigenlijk zijn. Drie maanden lang, geen broertjes en zus die je dansend wakker maken in je slaapkamer, geen gezellige dates met vrienden en vriendinnen, niet gezellig beneden zitten bij mijn ouders in de woonkamer, geen kinderactiviteiten in de kerk, drie maanden lang niet oppassen op mijn leuke oppaskinderen, drie maanden lang mijn leuke paardrijles van maandagavond missen, mijn leuke bios-dates met Anne Loes of met mijn zus, geen bezoekjes van mijn oma, tantes, oom, neefje of nichtjes en natuurlijk alle andere dingen die ik ontzettend veel ga missen.
Maar ik krijg er wel super veel andere dingen voor terug. Ik ga ondanks al deze dingen die ik moet gaan missen, toch enorm genieten!
-
03 September 2014 - 19:16
Margreet:
Klinkt goed Lin! Geniet ervan en heel veel succes! -
03 September 2014 - 22:13
Linda Van Middelkoop:
Dankjewel meid! Gaat goed komen :) -
03 September 2014 - 23:56
Lisanne (uit Het Oosten Xd) :
Linda,
Ontzettend veel plezier en geniet ervan!
Groetjess,
Lisanne uit lutten haha -
04 September 2014 - 13:40
Merel:
Klinkt allemaal ontzettend leuk! Geniet er lekker van en veel berichtjes & foto's plaatsen!
Geniet er van en veel succes! -
05 September 2014 - 21:51
Juf Knol:
Geniet, né!?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
